In 2011 bestaat de Nederlandse televisie zestig jaar. Mediahistoricus Huub Wijfjes constateert dat het medium in die zestig jaar heeft gekampt met eenzijdig negatieve beeldvorming. Hij stelt dat de publieke omroep daardoor onvoldoende op waarde wordt geschat en gemakkelijk vatbaar is voor fundamentele aantasting van zorgvuldig opgebouwde tradities en kwaliteiten. De vermeende slechte smaak die de televisie zou kenmerken heeft ook consequenties gehad voor de relatief geringe wetenschappelijke bestudering. Wijfjes stelt dan ook dat er meer aandacht moet komen voor historisch onderzoek naar radio en televisie. De grootscheepse digitalisering van het historische audiovisuele materiaal maakt de bronnen voor dat onderzoek beschikbaar. De uitdagingen die de digitalisering van bronnen - zoals ook in de televisiearchieven - aan de historicus bieden, zullen leiden tot een heruitvinding van het historische beroep
